Foi a derradeira rafega de vento quen nos desfollou de todal-as lembranzas?
N-ese teu corazón innumerábel
tamén enchen e debelán
as mareas d'o meu corazón.
Ela noitámbula desfollará
como unha margarida prostibularia
a Rosa d'os ventos d'o noso corazón.
Tel-os os ollos distantes ...
Foi a derradeira rafega de vento quen nos desfollou de todal-as lembranzas?
Fomo-nos transbordando
ao cabotaxe d'as constelacións.
ao cabotaxe d'as constelacións.
Repetiremol-os cansos corazóns
cronometrando monotonías .
cronometrando monotonías .
ponlle un título: busca outro verso
ResponderEliminarque tal estás? Se queres mándoche un libriño para aproveitar o tempo, e vai vendo a etiqueta Castelao que a comezaremos a ver a semana próxima.
cóidate!
Fixen o amago de recuperarme pero polo que se ve aínda non estou para moita troula. De momento teño algo que ler, axudame a non volverme claustrofobica. Grazas pola preocupacion e intentarei volver o antes posible.
ResponderEliminarMoitos bicos e recordos para todos :D