Este clima
fíxome chorar
esquivouse o verán.
A auga do mar
reduciuse ao chorar.
O Sol era un paxaro triste
que se pousaba no balcón.
As estrelas
están alí no ceo.
Colgadas polo frío vento.
Senteime a fumar no balcón,
mentres pensaba en tí, corazón.
As pombas menxaseiras
xa non levan as cartas
que che escribo sen faltas.
Se ti non estás
o tempo vai cara atrás.
Soidade Frío Noite
Recordos Lentitude
Recordos Lentitude
Vótame unha man
se non queres
que me de un tantarantán.
O meu barco vaise hundir
e eu so quero fuxir.
Manuel Antonio
Unha cousa na que me fixei....
ResponderEliminarO parrafo 8 non tería que estar mas separadas as palabras para dar a coñecer a estructura do poema?Podo estar equivocando pero Pepa na clase leu un poema e fixo paradas entre eles polos espazos.
Por eso ao leelo me sonou raro :P
Héctor
Si, tes toda a razón o que pasa que o estou editando todo o rato separándoas pero apareceme así.
ResponderEliminarMiriam
Por fin conseguino!
ResponderEliminarMiriam
Alegrome de que o conseguiras.
ResponderEliminarPor certo, encantame este poema. :)
Héctor
Hahahaha :)
ResponderEliminarMoitas grazas!
Miriam
Encantame Miriam de verdade. Lino varias veces e estou por roubarcho xD A poetisa que vive en ti esta moi escondida, ou é a miña imaxinación?
ResponderEliminarSegue a escribir estas preciosidades porfavor.
att: Marta.
Moitisimas grazas Marta de verdade, non sabes canto me gusta ler este tipo de comentarios!
ResponderEliminarXa creo que che gustou porque roubáchesme algún que outro verso verdade? ;)
Miriam
Sí dechesme o titulo perfecto :D
ResponderEliminaratt: Marta