A miña planta de laranxa lima.

A miña planta de laranxa lima...Este título non suxire nada máis alá do que é unha simple planta de laranxa lima. En cambio, cando comecei a lelo e a miña curiosidade amedrentou, a miña opinión sobre o título cambiou, xa que esa fermosa planta tiña moito que ver na historia...

A miña relación coa lectura é moi boa e ampla xa que dunha vez que o libro me engancha, non hai quen mo quite das mans. E como non, este libro espertou o meu interese dende a primeira ata a última páxina. Sendo sincera, foi o primeiro que provocou en min tantas sensacións e emocións xuntas e co que me puxen na pel do protagonista sentindo así, a súa dor.

E falando do protagonista...Zezé é un neno de cinco anos que dende o meu punto de vista é un pouco incomprendido pola xente que o rodea. O interese deste cativo de tan curta idade en descubir mundo e aprender cousas é asombroso, así como a súa imaxinación, que non ten límites. É un personaxe moi sensible e cun corazón de ouro,aínda que ninguén llo diga moi a miúdo.

A historia que narra José Mouro de Vesconcellos, autor deste libro, introducíome nun lugar totalmente diferente do meu entorno e sumerxíome na máis mísera pobreza e infelicidade. Zezé fai trasnadas como calquera neno de cinco anos pero a xente maior que él, veno como un demiño e non reparan en que é un rapaz moi bo e que non se merece a maioría dos castigos.

Pero grazas a Minguiño,que así se chama a súa planta de laranxa lima coa que mantén tantas conversas, e o Portugués, Zezé descobre o que é unha verdadeira amizade  e o cariño que ninguén máis lle da.

Recomendo sen ningunha dúbida este libro porque te adentra nunha historia chea de sensibilidade e da que seguro que non sodes capaces de escapar unha vez que o comecedes a ler.