SARI , SOÑADOR DE MARES

A historia empeza cando Simbad alquílalle a casa a un primo da nai de Sari . Simbad chega moi elegante e pide un mozo para que lle faiga os recados . A nai mandalle a Sari , que lle acompaña a regatear e abrir contas cos tendeiros . Cando os mariñeiros desesperaban pola ausencia de peixe , Simbad dice que o problema é un calamar xigante , e que a solución é botar bidóns de pementa no mar para que se marche . Os peixes regresaron , polo que o patrón maior prometiulle que tendría todolos días pescado na súa porta . Sari levabao xunto ao libreiro xudío , co que botaba partidas de axedrez interminables mentres el miraba os libros nos que había tantas aventuras , que el non coñecería porque non sabía ler . Cada vez que chegaba un barco , Simbad mandaba a Sari para que investigara . Cando unha chuvia inagotable tiña a todos aburridos , Simbad contoulle a Sari que unha chuvia como aquela o librara a el unha vez dos piratas e aunque outras veces tivo que loitar con eles , nunca foi cruel como eles .

 Un día , chegou e Simbad non estaba , aunque sí os seus nove bauis que nunca abrira e as xaulas cos xilgueiros e ruiseñores . A súa nai explicoulle que fuxira polas deudas . Sari puxose triste porque Simbad convertírase no seu mellor amigo . Sari qedara durmido no patín da casa e despertouse co alguacil e varios acreedores preguntandolle por Simbad . Despois de falar con Sari , forzaron os nove bauis e non encontraron máis que area de diferentes cores . Levaron todo o que habia na casa e solo lle deixaron un estuche de Simbad a Sari , que tiña o seu nome escrito e solo contiña cortezas secas de naranxa . Sari andaba sin rumbo pola vila ata que Ismael , o libreiro , dixolle que tiña que deixar de mirar para o pasado , e deulle un pergamino cun mapa dunhas illas sen nome e unha frase escrita por Simbad : Os mares qe soñes , navegarás . Entón , Sari contou as cortezas de naranxa , eran sete , como as illas Cotovías , que Simbad , frente á incredulidade de todos , sostiña que existían pois el as vira cos seus ollos . Decidiu ir ata as illas , co mapa que lle deixara Simbad , na Preciosa , a dorna do seu pai . Levándolles as compras aos comerciantes do bazar xuntou diñeiro para a comida e para reparar a barca .

Sin despedirse , marchou ao amanecer . Despois de varios días solo , sentía a necesidade de falar con alguén , e para non enloquecer en aquel silecio azul , repetía os ventos cos qe Simbad lle contara qe loitara nas súas travesías . Ao décimo día parou o vento . Sari temiu que fora a rexión das calmas na que enloqueceran tantos mariñeiros , ao estar días sen moverse por non vir o vento . Veu xunto a el un mascato , ao que alimentou e lle contou a súa historia ata que o cuarto día unha brisa fixo andar o barco , e o mascato partiu en dirección a unha bandada de irmás qe se acercaba . Decanove días despois , coa comida e a auga baixo mínimos e o corpo ferido na loita contra as correntes mariñas , e despois de abrirse camiño entre miles de serpes que andaban no mar , un tifón fixo volcar a dorna , que caeu pola cascada do límite do mar . Desmallouse e despertou cando a tormenta desaparecera ,  nunha das illas Cotovías . Na playa , con dous moros e perros con dous rabos , estaba Simbad . Estivo uns días co vello amigo , pero logo dirixiuse a mar aberto onde esperaban por el máis travesías e aventuras .